31. pasartea

Arratsaldea ahitzen zenean, artean luzaroan irauten zuten argitzalean, azkenean J.J. Lasak mahai gaineko flexoa pizten zuen arte. Orduan pipa garbitzen zuen. Ez zen metalezko garbigailuak erabiltzearen lagun, eta zurezko pospoloez baliatzen zen.

—Gure mutilzahar euskaldun horrek aingeru mota berri bat inspira zezakeen—, dio usain garratz eta bortitza darion tabako bustia hautsontzian hustuz. Iñaki Abaituak gizon tripandi bat imajinatzen du, oihal leun batek bi izterrak gurutzatzen dizkiola, esku altxatuak otoitzerako elkarturik eta, Murillorenak bezala, hodei zuri batean zangalatrau eserita. Ezin izan dio barreari eutsi, une horretan J.J. Lasak, tinko, “tristea da” esaten badu ere.

—Tristea da —esaten du, eta sexurik ez izatera kondenaturiko gizonaz mintzo da.

Samurtasunez ari da, ahapeka hitz eginez, arreta handiz aukeratzen dituen hitzak erabiliz. “Lagunentzat afariak prestatzeaz aparte, maitasun azalpen oro eragotzi zaiona”, adibidez.

Hamaika Pauso-ren pasarte batean Daniel Zabalegi bere adiskideei afaria ematen azalduko zuen, urduri, amorante baten baietza itxaroten bezala haien iritziaren zain, eta oso ona dagoela esaten diotenean, irribarre egiten du erabat pozik, haur saritu baten antzera.

—Zertaz egiten ote dute amets gure mutilzaharrek —dio J.J. Lasak, flexoa pizteko besoa luzatuz.

Galdera hori zuen gogoan, pontxodunak berriz ere ezin sinets zezakeela ez zekienik esan zionean, oso ezaguna zela euskaldunen oralidadeari buruzko teoria bere ustez hain interesgarria.