Neskak zangoetatik heldu zion gorputza atzera botatzerakoan. “Passione” esaten zuen, azentu italiarra areagotuz. Hortz zuri perfektuak erakusten zituen, eta bular oparoa bizirik nabari zitzaion kotoizko soineko ibizarraren azpian. Une batez, bere izter gainean txori abandonatu bat bezala zetzan esku hura hartzea kontsideratu zuen, bereak aulkiaren alboetan zintzilikatzen zituela. Beste batek hartu zuen, ordea, eskuinetik azalduz. Pontxo berdez jantzitako gizon bat zen; psikologoa, aditzera eman zuenez. Lennon estiloko betaurreko biribil, urre-kolore, metalezkoak zeramatzan. Ingalaterrako gizarte segurantzak dohainik ematen omen zituen.
Harengana bueltatu zenean, atzean Ortiz de Zarate ikusi zuen. Zigarro bat ezpainetan zintzilik, kokotsa altxatua, eta kearen eraginez begi bat itxia. Batzuetan zigarroa ahitu arte irauten zuen horrela.
—Jakingo duzu, noski —esan zion pontxodunak.
Ez zekiela zertaz ari ziren, erantzun zion. “Perdona pero no sé, no te prestaba atención, perdona”. Eta atzeratu egin zuen gorputza, besteari bidea libre uzteko, neskarengana hurbil zedin. Bi haien eskuek, bere altzoan, eskorpioi bikote bat bezain mehatxagarri ziruditen.
—Bai noski —esan zuen pontxodunak, neskarentzat ari zelarik—, soziedade gastronomikoetara joateko ohituraren eta homosexualitate gordearen arteko harreman hipotetikoa.
Zehatzagoa izan zen: “Batetik gastronomi elkarteetarako ohituraren, eta bestetik homosexualitate latentearen kasu ustez ugariagoen artean legokeen erlazioa’ aipatu zuen.
Iñaki Abaituak badaki, noski. Euskaldunen oralidadea.
No hay comentarios:
Publicar un comentario